An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Ac tamen hic mallet non dolere. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Pauca mutat vel plura sane; Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.

Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Verum hoc idem saepe faciamus.

Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Itaque contra est, ac dicitis; Sed ad bona praeterita redeamus. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Memini me adesse P.

-delector enim, quamquam te non possum, ut ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine. Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu videntur naturae legem et modum contempsisse? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Ut placet,

inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Scaevolam M. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Hoc mihi cum tuo fratre convenit.

Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia.

Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid

ego quaeram non perspicis. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est.

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Duo Reges: constructio interrete.