Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Quod cum dixissent, ille contra. Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.

Istic sum, inquit. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Non risu potius quam oratione eiciendum? Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Id enim natura desiderat. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Partim cursu et peragratione laetantur,

congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Duo Reges: constructio interrete.

Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.

Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Quaerimus enim finem bonorum. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Recte, inquit, intellegis. Sint ista Graecorum; Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Ille incendat? Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter

voluptatem.

Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Stoici scilicet. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Ut id aliis narrare gestiant? Nam ista vestra: Si gravis, brevis;

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio.