Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? At coluit ipse amicitias. Tu quidem reddes;

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Videmus in quodam volucrium genere non nulla indicia pietatis, cognitionem, memoriam, in multis etiam desideria videmus. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. At iam decimum annum in spelunca iacet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Duo Reges: constructio interrete.

Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Istic sum, inquit. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur,

quanta confusio? Hoc sic expositum dissimile est superiori. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;

Confecta res esset. Maximus dolor, inquit, brevis est. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Itaque his sapiens semper vacabit. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quid ergo? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Peccata paria.

Non laboro, inquit, de nomine. Quae cum dixisset, finem ille. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Quippe: habes enim a rhetoribus; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;