Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Quae sequuntur igitur? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.

Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Sedulo, inquam, faciam. Quae ista amicitia est? Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.

Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Restant Stoici, qui cum a Peripateticis et Academicis omnia transtulissent, nominibus aliis easdem res secuti sunt. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Itaque his sapiens semper vacabit.

Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Qui convenit? Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Haec quo modo

conveniant, non sane intellego. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Murenam te accusante defenderem. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio.

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Bork At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.

Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Ego vero isti, inquam, permitto. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Confecta res esset. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Sed ille, ut dixi, vitiose. Duo Reges: constructio interrete.

Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Princeps huius civitatis Phalereus Demetrius cum patria pulsus esset iniuria, ad Ptolomaeum se regem Alexandream contulit. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.