Si id dicis, vicimus. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Conferam avum tuum Drusum cum C. At multis se probavit. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum.

Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quae cum dixisset, finem ille. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Aberat omnis dolor, qui si adesset, nec molliter ferret et tamen medicis plus quam philosophis uteretur. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Quo tandem modo? Dicimus aliquem hilare vivere; Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt.

Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.

Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Urgent tamen et nihil remittunt. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Si de re disceptari oportet, nulla mihi

tecum, Cato, potest esse dissensio. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.

Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Si longus, levis dictata sunt. Duo Reges: constructio interrete. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Comprehensum, quod cognitum non habet? At iam decimum annum in spelunca iacet. Pollicetur certe. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Hoc non est positum in

nostra actione. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Quid iudicant sensus?

Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Ego vero isti, inquam, permitto.

An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Illi enim inter se dissentiunt. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Erit enim mecum, si tecum erit. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.