Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Que Manilium, ab iisque M. Est, ut dicis, inquam. Omnis enim est natura diligens sui. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Hunc vos beatum; Quam si explicavisset, non tam haesitaret.

Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Frater et T. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quid iudicant sensus? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.

Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?

Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur. Quid vero? Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Praetereo multos, in bis

doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Frater et T. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.

Suo genere perveniant ad extremum; Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Numquam facies. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Sed ille, ut dixi, vitiose. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

Quid ergo? Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si longus, levis; Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Duo Reges: constructio interrete. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? At enim hic etiam dolore. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. At ego

quem huic anteponam non audeo dicere;

Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Esse enim, nisi eris, non potes. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Quid Zeno? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.