Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. At eum nihili facit; Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas.

Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. An ea, quae per

vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Et nemo nimium beatus est; Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nos commodius agimus. Duo Reges: constructio interrete. Age, inquies, ista parva sunt. Cur haec eadem Democritus?

Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Cur post Tarentum ad Archytam? Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.

An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Sedulo, inquam, faciam. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. An haec ab eo non dicuntur? Minime vero istorum quidem, inquit. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.

Quid, de quo nulla

dissensio est? Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.