Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Praeteritis, inquit, gaudeo. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;

Si longus, levis dictata sunt. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.

At certe gravius. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Sed plane dicit quod intellegit. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quid censes in Latino fore?

Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Erit enim mecum, si tecum erit. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de

maioribus consequentibusque videamus. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.

At certe gravius. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Haec dicuntur inconstantissime. Duo Reges: constructio interrete. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.

At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Sed fac ista esse non inportuna; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Est, ut dicis, inquit; Qualem igitur hominem natura inchoavit? Venit ad extremum; Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret?

Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Immo videri fortasse.

Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.