An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Nihil sane. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Quippe: habes enim a rhetoribus; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Res enim concurrent contrariae. Et nemo nimium beatus est;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quorum altera prosunt, nocent altera. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Hoc simile tandem est? At multis se probavit. Duo Reges: constructio interrete. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis.

Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. De illis, cum volemus. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Ut aliquid scire se gaudeant? Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Quo modo autem philosophus loquitur?

Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Incommoda

autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Illi enim inter se dissentiunt. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quis Aristidem non mortuum diligit? At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quid, quod res alia tota est? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.

Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Tria genera bonorum; Tria genera bonorum; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Hoc non est positum in nostra actione. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum.

Quo modo autem philosophus loquitur? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Quo modo? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Poterat autem inpune; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse

ceperit?