Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. An eiusdem modi? Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Sit sane ista voluptas.

Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Duo Reges: constructio interrete. Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Sed quae tandem ista ratio est? Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Pollicetur certe. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Quae cum dixisset, finem ille. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.

Id mihi magnum videtur. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. An hoc usque quaque, aliter in vita? Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Magna laus.

Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Ita prorsus, inquam; Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.

Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.

Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Ea possunt paria non esse. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.

Sin aliud quid voles, postea. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Tanta vis admonitionis inest in locis; Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.

In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Qui autem esse

poteris, nisi te amor ipse ceperit? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis.