Moriatur, inquit. Cur, nisi quod turpis oratio est? Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Sed plane dicit quod intellegit. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Non laboro, inquit, de nomine. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quae est igitur causa istarum angustiarum? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus;

Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Nam quid possumus facere melius? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quid nunc honeste dicit? Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Non quam nostram quidem,

inquit Pomponius iocans; Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime. Si enim ad populum me vocas, eum. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.

Efficiens dici potest. Qui cum praetor quaestionem inter sicarios exercuisset, ita aperte cepit pecunias ob rem iudicandam, ut anno proximo P. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Eadem fortitudinis ratio reperietur. At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu. Duo Reges: constructio interrete. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.

Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Pollicetur certe. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Praetereo

multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Non est igitur summum malum dolor. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;