Recte, inquit, intellegis. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.
Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Hoc non est positum in nostra actione. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina.
Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et novellan et vetulam et vigere et senescere. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Prioris generis est docilitas, memoria; Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Id mihi magnum videtur. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Nos commodius agimus.
Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum
poneret. Igitur ne dolorem quidem. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Nihil enim hoc differt. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Immo alio genere;
Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Quonam, inquit, modo? Tu quidem reddes; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.
Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Ergo, inquit, tibi Q. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?
Prioris generis est docilitas, memoria; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Eam tum adesse, cum dolor
omnis absit; Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Duo Reges: constructio interrete. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?
Minime vero istorum quidem, inquit. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.
English
Arabic
Spanish