Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Frater et T. Prioris generis est docilitas, memoria; Recte, inquit, intellegis. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Polycratem Samium felicem appellabant. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. At hoc in eo M. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Quaerimus enim finem bonorum. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Et nemo nimium beatus est; Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Quod quidem nobis non saepe contingit. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Comprehensum, quod cognitum non habet? Tum mihi Piso: Quid ergo? Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Hoc non est positum in nostra actione. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Cum autem venissemus in

Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Quod cum dixissent, ille contra. Haec dicuntur fortasse ieiunius; Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Nihil ad rem! Ne sit sane; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Ad eos igitur converte te, quaeso.

Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Cur post Tarentum ad Archytam? Velut ego nunc moveor. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.

An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem. Satis est ad hoc responsum. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar?

Si quicquam extra virtutem

habeatur in bonis. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. An eiusdem modi? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Illud non continuo, ut aeque incontentae. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Duo Reges: constructio interrete.