Id est enim, de quo quaerimus. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quid me istud rogas?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Satis est ad hoc responsum.

Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.

Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Idem adhuc; Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Esse enim, nisi eris, non potes. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Hic nihil fuit, quod quaereremus. Dat enim intervalla et relaxat. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

In quibus

doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Torquatus, is qui consul cum Cn. Quis enim redargueret? Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Tamen a proposito, inquam, aberramus.

Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis.

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Inde igitur, inquit, ordiendum est. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Quod iam a me expectare noli.

Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Illi enim inter se dissentiunt. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Maximus dolor, inquit, brevis est. Hoc non est positum in nostra actione.

Duo Reges: constructio interrete. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Universa enim illorum

ratione cum tota vestra confligendum puto. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;