Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Introduci enim virtus nullo modo potest, nisi omnia, quae leget quaeque reiciet, unam referentur ad summam. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Pauca mutat vel plura sane; Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Duo Reges: constructio interrete. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?

Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Cur id non ita fit? Non est igitur voluptas bonum. Facillimum id quidem est, inquam.

Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Cui Tubuli nomen odio non est? Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.

Comprehensum, quod cognitum non habet? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Si quae forte-possumus. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.

Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest.

Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Quod cum dixissent, ille contra. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Quae ista amicitia est? Verum esto; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Cur iustitia laudatur? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Haec qui audierit, ut ridere non curet, discedet tamen nihilo firmior ad dolorem ferendum, quam venerat. Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Sedulo, inquam, faciam. Hoc tu nunc in illo probas. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Bonum incolumis acies: misera caecitas. Quis istum

dolorem timet? Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Venit ad extremum; Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.

Itaque contra est, ac dicitis; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Haec quo modo conveniant, non sane intellego.