Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Optime, inquam. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus?
Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Bork Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Quae duo sunt, unum facit. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.
Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Sint modo partes vitae beatae. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem? Quis istud possit, inquit, negare? Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Huic mori optimum esse propter
desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Quo modo autem philosophus loquitur? Nulla erit controversia. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.
Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum? Duo Reges: constructio interrete. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Primum quid tu dicis breve?
Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Tubulo putas dicere? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Refert tamen, quo modo. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Contineo me ab exemplis.
Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. At certe gravius. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;
Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Respondeat totidem verbis. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Non est ista, inquam, Piso, magna
dissensio. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.
Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Scisse enim te quis coarguere possit? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.
Arabic
French
Spanish