Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.

Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Deprehensus omnem poenam contemnet. Illo enim addito iuste fit recte factum, per se autem hoc ipsum reddere in officio ponitur. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Certe non potest. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia.

Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Non est igitur voluptas bonum. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Id est enim, de quo quaerimus. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius

utantur? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quid, de quo nulla dissensio est? An hoc usque quaque, aliter in vita? Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Duo Reges: constructio interrete.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Immo videri fortasse. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.

Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Quid me istud rogas? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Nam de isto magna dissensio est. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?

Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est

mali. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis?

In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Urgent tamen et nihil remittunt. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;