Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Hoc non est positum in nostra actione. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Simus igitur contenti his. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

In schola desinis. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Sint ista Graecorum; Gerendus est mos, modo recte sentiat. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Duo Reges: constructio interrete. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Pollicetur certe.

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Id mihi magnum videtur.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? At enim hic etiam dolore. Verum hoc idem saepe faciamus. At enim sequor utilitatem. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Bork Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Negare non possum. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Efficiens dici potest.

Ac tamen hic mallet non dolere. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quis hoc dicit? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?

Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.