Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Summus dolor plures dies manere non potest? Hoc non est positum in nostra actione. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.

Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Satis est ad hoc responsum. Omnia peccata paria dicitis. Sed ille, ut dixi, vitiose. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Paria sunt igitur. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Que Manilium, ab iisque M.

Age, inquies, ista parva sunt. Age, inquies, ista parva sunt. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Si enim ad populum me vocas, eum.

Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Bonum

liberi: misera orbitas. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Si id dicis, vicimus. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quod quidem nobis non saepe contingit. Quibusnam praeteritis?

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Reguli reiciendam; Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Confecta res esset. At iam decimum annum in spelunca iacet. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Sed ad bona praeterita redeamus. Est, ut dicis, inquit; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Duo Reges: constructio interrete. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Id mihi magnum videtur. Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?

In schola desinis. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Ea possunt paria non esse. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi

doloris. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.

Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Quorum altera prosunt, nocent altera. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Summus dolor plures dies manere non potest?