Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Bork

Reicietur etiam Carneades, nec ulla de summo bono ratio aut voluptatis non dolendive particeps aut honestatis expers probabitur. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Urgent tamen et nihil remittunt. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.

Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Torquatus, is qui consul cum Cn. Si longus, levis dictata sunt. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Minime vero istorum quidem, inquit.

Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Cur deinde Metrodori liberos

commendas? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Bork Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Hoc simile tandem est?

Duo Reges: constructio interrete. Que Manilium, ab iisque M. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Quid nunc honeste dicit? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.

Quonam modo? Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Pauca mutat vel plura sane;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Prodest, inquit, mihi eo

esse animo. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.