Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.

Optime, inquam. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quae duo sunt, unum facit. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.

Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Cyrenaici quidem non recusant; An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Ergo, inquit, tibi Q.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Duo Reges: constructio interrete.

Beatus sibi videtur esse moriens. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Comprehensum, quod cognitum non habet? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quod iam a me expectare noli. Sextilio Rufo, cum is rem ad

amicos ita deferret, se esse heredem Q.

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Murenam te accusante defenderem. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Qualem igitur hominem natura inchoavit? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Sint ista Graecorum;

His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Quae duo sunt, unum facit.

Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Cur haec eadem Democritus? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Ac tamen hic mallet non dolere. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Reguli reiciendam; Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Cur, nisi quod turpis oratio est?

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Efficiens dici potest. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;