Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Videsne quam sit magna dissensio? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. An hoc usque quaque, aliter in vita? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est.

Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? De vacuitate doloris eadem sententia erit. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Non potes, nisi retexueris illa. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit;

Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Beatus sibi videtur esse moriens. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Nam quid possumus facere melius? Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.

Illi enim inter se dissentiunt. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.

A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Duo Reges: constructio interrete. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Dici enim nihil potest verius. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Gerendus est mos, modo recte sentiat.

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Tria genera bonorum; Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior

viderere, non esses tui similis; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.