Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus.

Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? De hominibus dici non necesse est. Non igitur bene. Qui est in parvis malis. Ac tamen hic mallet non dolere. Duo Reges: constructio interrete.

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Etiam beatissimum? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Quae cum essent dicta, discessimus. Nulla erit controversia. Haeret in salebra. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.

In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam

videntur sequi; Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?

Eaedem res maneant alio modo. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Ut aliquid scire se gaudeant? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.

Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Utram tandem linguam nescio? Sed fac ista esse non inportuna; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Sed haec nihil sane ad rem; Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; At hoc in eo M. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Itaque his sapiens semper vacabit. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Ut id aliis narrare gestiant? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Sed nimis multa.

Sed quae tandem ista ratio est?