De illis, cum volemus. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum.

Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Bork Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Oratio me istius philosophi non offendit; Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.

Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Easdemne res? Confecta res esset. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Ita multa dicunt, quae vix intellegam.

Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;

Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec

dolentium? At iam decimum annum in spelunca iacet. Ratio quidem vestra sic cogit. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit.

Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Etiam beatissimum? Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Quare ad ea primum, si videtur; At enim hic etiam dolore. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Ut id aliis narrare gestiant? Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit.

Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bork Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Hic nihil fuit, quod quaereremus. Duo Reges: constructio interrete. Velut ego nunc moveor. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Moriatur, inquit. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Totum genus hoc Zeno et qui ab eo sunt aut non potuerunt aut noluerunt, certe reliquerunt. Quid censes in Latino fore? Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Maximas

vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.