Beatus sibi videtur esse moriens. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Sed fac ista esse non inportuna;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius.

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Audeo dicere, inquit.

Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; An haec ab eo non dicuntur?

Sed quid sentiat, non videtis. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur. Quasi vero, inquit,

perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Si longus, levis; Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles.

Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Si enim ad populum me vocas, eum. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Sed nimis multa. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Sed fac ista esse non inportuna; Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. At hoc in eo M. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui

caras suo genere laudabiles. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.

Duo Reges: constructio interrete. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria?

Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?