Nihil illinc huc pervenit. Memini vero, inquam;

Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus.

Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Graccho, eius fere, aequalí? Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.

Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Facete M. Sed ad haec,

nisi molestum est, habeo quae velim. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.

Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. At enim sequor utilitatem. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Beatus sibi videtur esse moriens. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.

Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Duo Reges: constructio interrete. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.

Comprehensum, quod cognitum non

habet? Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Nos commodius agimus. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.