Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Numquam hoc ita defendit Epicurus neque Metrodorus aut quisquam eorum, qui aut saperet aliquid aut ista didicisset. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Aliter autem vobis placet. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Cur iustitia laudatur? Ecce aliud simile dissimile. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Hoc simile tandem est?

Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus,

qualis Q. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?

Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid de Pythagora? Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Duo Reges: constructio interrete. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Non igitur bene. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Contemnit enim disserendi

elegantiam, confuse loquitur.