Rationis enim perfectio est virtus; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Falli igitur possumus. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Sed fortuna fortis; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Sed residamus, inquit, si placet. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Simus igitur contenti his. Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.

Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.

Sullae consulatum? Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Tum,

Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.

Eadem nunc mea adversum te oratio est. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quorum altera prosunt, nocent altera. Restinguet citius, si ardentem acceperit.

Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Ego vero isti, inquam, permitto. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Quis enim potest istis, quae te, ut ais, delectant, brevibus et acutis auditis de sententia decedere?

Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello, illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant? Sed potestne rerum maior esse dissensio? Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius,

tamen expetitur propter voluptatem. Immo videri fortasse. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Duo Reges: constructio interrete.

In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Bork Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.