Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Ita credo. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Duo Reges: constructio interrete.

Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat,

sed sua satietate.

Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Utram tandem linguam nescio? Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Ut aliquid scire se gaudeant?

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Omnis enim est natura diligens sui. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quae cum essent dicta, discessimus. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Comprehensum, quod cognitum non habet? Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Rationis enim perfectio est virtus; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Primum quid tu dicis breve?

Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est.

Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Certe nihil nisi quod possit

ipsum propter se iure laudari. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.

Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?