Sint modo partes vitae beatae. Quod cum dixissent, ille contra.

Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. An nisi populari fama? Ecce aliud simile dissimile.

Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Duo Reges: constructio interrete. Sed ad rem redeamus; Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Prave, nequiter, turpiter cenabat; Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Quippe: habes enim a rhetoribus; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Iam in altera philosophiae parte.

Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quamquam non negatis

nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Primum quid tu dicis breve?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.