Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Bork Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus;

Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quae cum essent dicta, discessimus. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Duo Reges: constructio interrete. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Age sane, inquam. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum.

Eadem fortitudinis ratio reperietur. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Eaedem res maneant alio modo. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;

Plane idem,

inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Sed nimis multa. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?

Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. At iam decimum annum in spelunca iacet. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt.

Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Sed ad illum redeo. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Bork

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Consequens enim est et post oritur, ut dixi. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi

hostes. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Cur post Tarentum ad Archytam? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?

Ut id aliis narrare gestiant? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Vide, quaeso, rectumne sit.