Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Videsne, ut haec concinant? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Oratio me istius philosophi non offendit; Nam quid possumus facere melius? Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Gerendus est mos, modo recte sentiat.

In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

Maximus dolor, inquit, brevis est.

Bork At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Et quidem, inquit, vehementer errat; Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?

Duo Reges: constructio interrete. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; ALIO MODO. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Hoc est non dividere, sed frangere.

Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Ea possunt paria non esse. Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.

Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Idem adhuc; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Nam quid possumus facere melius? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.