Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur;

Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quis istum dolorem timet?

Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Itaque fecimus. Nulla erit controversia. Suo genere perveniant ad extremum; Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Duo Reges: constructio interrete. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas.

Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate.

Summae mihi videtur inscitiae. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Nos commodius agimus. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?

Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Equidem e Cn.

Tu quidem reddes; Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Sit sane ista voluptas. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Est, ut dicis, inquit; Ut id aliis narrare

gestiant?

Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Omnis enim est natura diligens sui. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.