Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? At, si voluptas esset bonum, desideraret. Nemo igitur esse beatus potest.

Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Restinguet citius, si ardentem acceperit. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Duo Reges: constructio interrete. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Est, ut dicis, inquit; Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Deprehensus omnem poenam contemnet. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius.

Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Nunc agendum est subtilius. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? De vacuitate doloris eadem sententia erit. Perge porro; Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem

pertinacem; Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;

Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?

Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Tanta vis admonitionis inest in locis; Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Venit ad extremum; Istic sum, inquit. Hos contra singulos dici est melius. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Sint ista Graecorum; At ego quem huic anteponam non audeo dicere;

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Cur fortior sit, si illud,

quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.