Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum? Haec igitur Epicuri non probo, inquam.

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Ad eos igitur converte te, quaeso. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor;

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac

dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu.

Primum divisit ineleganter; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Et nemo nimium beatus est; Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Sed quod proximum fuit non vidit. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Cui Tubuli nomen odio non est? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Tum ille: Ain tandem? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Prioris generis est docilitas, memoria; Duo Reges: constructio interrete. Nam quid possumus facere melius? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est.

Non est igitur summum malum dolor. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Ita redarguitur ipse a

sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Nam ante Aristippus, et ille melius. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quid est enim aliud esse versutum? Si id dicis, vicimus. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Quis enim redargueret? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.

Quare conare, quaeso. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Age, inquies, ista parva sunt. Bonum incolumis acies: misera caecitas.