Bestiarum vero nullum iudicium puto. Nam quid possumus facere melius? At eum nihili facit; Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;

Collatio igitur ista te nihil iuvat. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. De quibus cupio scire quid sentias. Hoc non est positum in nostra actione. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Mihi enim

erit isdem istis fortasse iam utendum. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Duo Reges: constructio interrete. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.

Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Haec quo modo conveniant, non sane intellego. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. At eum nihili facit; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Non est igitur summum malum dolor. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.

Sed quae tandem ista ratio est? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quippe:

habes enim a rhetoribus;

Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Igitur ne dolorem quidem. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum.