Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quam multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra voluptate diiudicabit, stante an movente? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Duo Reges: constructio interrete. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Hoc non est positum in nostra actione. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Ac tamen hic mallet non dolere. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Sed quae tandem ista ratio est? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Negat enim summo bono afferre incrementum diem.

Sint modo partes vitae beatae. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Nunc vides, quid faciat. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. At ille non

pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. An haec ab eo non dicuntur? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.

Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? An hoc usque quaque, aliter in vita?

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Sed quid sentiat, non videtis. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod

intellegam;

Laboro autem non sine causa; Quare attende, quaeso. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.

Quid adiuvas? Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Hoc non est positum in nostra actione. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.