Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Age, inquies, ista parva sunt. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Quare ad ea primum, si videtur; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quis Aristidem non mortuum diligit? Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.
Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Refert tamen, quo modo. At iam decimum annum in spelunca iacet. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Respondeat totidem verbis.
Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Sed tamen intellego quid velit. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Zenonem roges; Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Sed fac ista esse non inportuna; Utilitatis causa amicitia est quaesita. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem.
Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
Utram tandem linguam nescio? Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Bork Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Sed potestne rerum maior esse dissensio? Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.
Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Recte, inquit, intellegis. Sin aliud quid voles, postea. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Cur iustitia laudatur? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Eadem nunc mea adversum te oratio est.
Videsne, ut haec concinant? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ea possunt paria non esse. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Duo Reges: constructio interrete. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una
voluptate quaeri, de qua omne certamen est? Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.
Arabic
French
Spanish