Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Tria genera bonorum; Duo Reges: constructio interrete. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Si enim ad populum me vocas, eum. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;

Si longus, levis dictata sunt. Que Manilium, ab iisque M. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Utinam quidem dicerent alium alio

beatiorem! Iam ruinas videres. Sit enim idem caecus, debilis. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Falli igitur possumus. Bork Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Praeteritis, inquit, gaudeo.

Pugnant Stoici cum Peripateticis. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.

Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Si longus, levis dictata sunt. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Tum ille: Tu autem cum

ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Ille incendat? Primum quid tu dicis breve? Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?

Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Certe non potest. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quis enim redargueret?

Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Ego vero isti, inquam, permitto. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;